Tanit was een Punische en Fenicische godin. Samen met haar gemaal Ba'al Hammon was Tanit de belangrijkste god van de stad Carthago. Carthago was in de oudheid een belangrijke handelsstad in de regio waar nu Tunesië ligt. De stad is rond 800 v.C. door de Feniciërs gesticht. Carthago was, in de 3e eeuw v.C., de grootste rivaal van het Romeinse rijk. Uiteindelijk werd Carthago in de Punische oorlogen verslagen door de Romeinen en naderhand weer opgebouwd tot een van de belangrijkste steden in het hele Romeinse rijk. In het Romeinse Carthago werd Tanit aanbeden in haar Romeinse vorm als Dea Caelistis, Juno Caelestis of Caelestis.
De Feniciërs waren zeer belangrijke zeevaarders van de Middellandse Zee en hebben langs de kust overal koloniën gesticht. Omdat ze ook hun godsdienst verspreiden werd Tanit hierdoor over het gehele gebied dat ze bestreken, van Malta tot Cádiz, aanbeden en hebben archeologen overal voorwerpen, zoals munten, vazen en grafzerken, van Tanits verering gevonden.
Tanit wordt ook wel Tinnit, Tannou of Tangou genoemd. Ze was de godin van de lucht en de hemel, ze heerste over de zon, sterren en maan. Zoals vele vrouwelijke symbolen in die tijd werd Tanit ook met vruchtbaarheid geassocieerd. Ze wordt gelijkgesteld aan de Fenicische godin Asarte, van de vruchtbaarheid, seksualiteit en oorlog. Asarte was de hoofdgodin van de Feniciërs.
Er zijn verschillende theorieën over de betekenis van haar naam en afkomst. Sommige historici denken dat Tanit is voortgekomen uit de Berberse mythologie (van de godin Nit), terwijl andere historici denken dat ze van Semitische afkomst is en dat haar naam van het woord “slang”, ”weeklagen” of “tellen” is afgeleid.
Er is een symbool dat uniek aan Tanit is en door geen enkele andere godin gebruikt wordt: het zogenaamde “Tanit teken”. Het Tanit teken is een driehoek met daar bovenop een cirkel en daartussen een horizontale lijn die aan de uiteinden een klein stukje verticaal omhoog gaat. Het lijkt, en misschien is dat ook wel de intentie, op een vrouw in een jurk met omhoog gestrekte armen die iets (of iemand) aanbiedt. Het teken is op veel voorwerpen, waaronder grafzerken, tempels en mozaïeken, terug te vinden. Als beschermheilige van zeevaarders werd de aanwezigheid van Tanit in kunstvoorwerpen vaak vergezeld door dolfijnen en andere vissen. Andere afbeeldingen die met Tanit werden geassocieerd, zoals granaatappels, palmen, graan, en bloemen, stonden symbool voor vruchtbaarheid. De afbeeldingen van de halve maan en zon waren haar hemelse connecties.
Het Tanit teken is aan een omstreden archeologische vondst verbonden. In de jaren '70 is in de ruïnes van Carthago door archeoloog Lawrence E. Stager een kinderbegraafplaats gevonden. Archeologen verschillen van mening, maar vermoed wordt dat er op die locatie kinderen aan Tanit en haar gemaal Ba'al Hammon werden geofferd. In Carthago stond een sanctuarium dat waarschijnlijk aan Tanit en Ba'al Hammon was gewijd. Met de verovering van Carthago door de Romeinen werd het echter vernietigd. In de herbouwde stad was het sanctuarium, ditmaal ter ere van Juno Caelestis (de opvolgster en evolutie van Tanit) een van de mooiste en indrukwekkendste gebouwen in het hele Romeinse rijk. De tempel werd daarna omgebouwd tot een christelijke kerk, weer later vernietigd en in 421 tot een christelijke begraafplaats geconverteerd. Met de komst van andere godsdiensten vervaagde de aanbidding en invloed van Tanit langzaam. Toch is, naast de vele archeologische vondsten, tot op heden de invloed van Tanit merkbaar. In het Tunesisch is het gebruikelijk om in periodes van droogte “Omek Tannou” of “Oumouk Tangou”
